Zondag 19 augustus t/m vrijdag 24 augustus was onze verblijfplaats niet thuis. We zijn heerlijk een paar daagjes weg geweest naar de Vogezen, Frankrijk
We zaten in Hotel La Jamagne in Gerardmer. Een lekker hotel in een leuk stadje aan een meer, met half pension, dus over eten hoefden we ons ook niet druk te maken. Heerlijk.
Zondag zijn we er naar toe gereden, qua afstand ook nog te doen want het was totaal ongeveer 6 uur rijden. Maar wat was het warm. Net als hier vielen in frankrijk de mussen ook van het dak en je gaat natuurlijk richting het zuiden dus kouder wordt het er niet op.
Na aankomst hebben we lekker het kleed gepakt en zijn we aan de waterkant gaan uitpuffen. Tot aan het eten. Na het eten het stadje verkent. Een heel leuk stadje met een levendig centrum. Een lange straat met restaurantjes met aan het einde een plein met een heuse carrousel. Die zie je in frankrijk blijkbaar vaker want aan het meer stond ook een kleintje en in een andere stad in de buurt (Colmar) ook een. Ook heel leuk is dat je in zo'n stadje en ook in de omgeving duidelijk kan zien dat het een skigebied is.
Maandag zijn we een rondje rond een meer in de buurt wezen wandelen. Help me herinneren dat ik de anwb op zijn of haar falie ga geven. In het boekje wat we mee hadden genomen stond dat je rond Le lac blanc een mooie wandeling had van ca 2 uur. JaJa. Wat is een mooie wandeling? Ik was ff vergeten om m'n pikhouweel en bergbeklimmersuitrusting mee te nemen. 3 uur en 3 kwartier later hadden we daarom wel het rondje voltooid. Terug bij de parkeerplaats stond nog een bord met daarop de routes uitgestippeld. Zien we natuurlijk nu pas dat er dificille bij staat.................
Het uitzicht is natuurlijk wel adembenemend mooi vanaf boven.
En die rots die je rechts ziet, links daarnaast liepen we dus en hetp ad naar beneden zag er ongeveer hetzelfde uit als die rots. Met rotsen van een meter doorsnee waarlangs je naar beneden moest. Ik heb gelukkig helemaaaal geen last van hoogtevrees (ahum) Dus het was wel ff zweten, maar we zijn beneden gekomen. Terug gaan doe je ook niet want we waren al over de helft.
Na de wandeling hadden mijn benen nieuwe spieren ontdekt dus kon ik niet zo heel veel kanten meer op. We zijn met de auto verder gegaan en hebben de route des cretes gereden. Een route met prachtige uitzichten met als eindbestemming Le Grand Ballon, een bergtop in de vogezen. Maar helaas betrok het weer een beetje waardoor het uitzicht niet zo mooi ver meer was. Dan maar terug naar het hotel en nog even aan het meer luieren.
Dinsdag heb ik lekker eerst een poosje geluierd aan het meer terwijl mijn vriend een tochtje deed op de mountainbike. Nog steeds prachtig weer hier en daarom besloten om 's-middags de route des cretes nog een keer te gaan rijden met nu wel het gewenste uitzicht. Eerst nog een tussenstop bij een uitkijkpunt. Dit was maar een klein stukje lopen dwars door de wei heen. Dan wil er wel eens wat oversteken:
Daarna doorgereden naar Le Grand BallonOndanks dat mijn benen niet meer helemaal de oude waren geworden hebben we toch de rondwandeling van 3 kwartier gedaan. Die voerde natuuuuuurlijk weer naar boven want het is en blijft een berg, maar gelukkig was het pad niet zo stijl en de terugweg ging een stukje makkelijker (klein stukje maar hoor).
Woensdag heb ik eerst weer lekker geluierd en heeft mijn vriend het tweede rondje op de mountainbike gedaan. Daarna zijn we naar Colmar geweest, een stad in de buurt. Een hele mooie stad moet ik zeggen, maar niet zo heel groot. We hebben hier een rondwandeling gedaan. Een hele mooie kathedraal gezien, en prachtige vakwerkhuizen. (daar houd ik van) Gelukkig maar dat de stad niet te groot was, want spierpijn in je benen moet je niet onderschatten als je geen spierkracht hebt (chronische pijn in de aanhechtingen is daar de boosdoener van). Dit bezoek konden we gelukkig wel weer afsluiten met een mooi zicht op een carrousel. Altijd leuk. Ik wil die in de efteling ook altijd even bekijken.
Donderdag was alweer de laatste dag voor de terugreis. Een dag waarop we lekker geluierd hebben aan het meer. 's-morgens eerst weer het rondje mountainbike door mijn vriend en verder lekker niets. 's-middags nog een rondje over het meer op de waterfiets. Dat was lang geleden dat ik daar op gezeten heb, maar wat lekker om even op het midden van dat meer te kunnen kijken.
Vrijdag zijn we huiswaarts gegaan. Na het uitchecken zijn we eerst naar Struthof-Natzweiler gereden. Dat wilde ik perse zien. Struthof-Natzweiler is een Nazi-vernietigingskamp. Heel erg indrukwekkend. En goed dat dit allemaal nog bewaard is om zo iedereen te laten zien dat dit nooit meer mag gebeuren. Ik ben zelf nog jong en heb al helemaal de oorlog niet meegemaakt, maar mijn oma wel, en een broer van haar heeft in een concentratiekamp gezeten. Gelukkig hebben zij dit allemaal overleeft, maar zo heel erg veel mensen niet. En die mogen we nooit vergeten.
Bij thuiskomst de kat opgehaald. Wat was hij blij zeg. Hij zat in een pension, maar heeft het helemaal niet naar z'n zin gehad. Hij heeft de hele week in een bakje verstopt gelegen, achterin verstopt en alleen af en toe gegeten. Erg jammer dat hij het zo slecht naar z'n zin heeft gehad. Hij was gewoon ontzettend bang.
Maar ik heb vervolgens een aantal dagen een rits brokjes aan m'n reet hangen want hij volgde me overal. Zelfs tot bij me op m'n kussen willen slapen, maar daar lag ik zelf al op.
Nu een week later wordt het al minder, maar hij komt nog steeds af en toe even naar binnen wandelen om mauw te zeggen en te kroelen.
Gelukkig voor hem, jammer voor ons maar de vakantie is voorbij. Ik heb deze week nog vrij gehad en volgende week nog. In totaal 4 weken gehad en dan mag ik ook weer aan de bak.
